Luna

06-10-2021

Luna 

02 januari 2009 – 05 oktober 2021

Het laminaat is niet erg comfortabel, maar zo kan ik bij je liggen en je vasthouden. Je lichaam werkt hard, te hard, en je weet niet waar je het zoeken moet. Je drukt je gezicht in m'n hand. Ik bedank je steeds weer voor alles wat je voor mij en de andere viervoeters hebt gedaan. Je was altijd een aparteling, een pittige tante, en zo komen de herinneringen in de nacht voorbij.... Fanatiek als het gaat om eten, zacht als het gaat om kinderen en de wijze geduldige juf als het gaat om coaching. Het reddingswerk in het water heb je tot aan afgelopen maand kunnen doen en ook van het coachwerk was je nog maar net met pensioen. Je vond het moeilijk om te accepteren en aan te geven dat het niet meer ging. Maar jeetje meisje wat ben ik blij dat je in m’n leven kwam.

Breitensport, waterwerk, speuren, apporteren en coaching; zomaar wat hobby’s in meer en minder serieuze vorm. Voor een klaverjasclubje was je niet echt het type. Voor haast in de mensentijd ook niet, want het kon zomaar zo zijn dat we na vier niet geplande wateroversteken twee uur later dan verwacht weer thuis waren. Je had er altijd vooral zelf lol van en zo wist je zelfs in je laatste week niet de laagwater kant te gebruiken, maar de steile kant. Dat lage, dat deden de anderen al. Zelf uit het water komen lukte al niet meer. Dat dat net die ene dag was dat ik geen laarzen aan had, maakte het alleen maar briljanter. Je humor was soms net zo hard voor jezelf als je vastberadenheid. Je kon op je laatste krachten rennen omdat er toch ergens een stuk kaas moest liggen… De dag dat je dat niet meer deed en zelfs de worst liet liggen, liet je het me heel duidelijk weten. Je zou gaan…. Over niet zo heel lang….

Voor opvolging in jouw rol had je al gezorgd. Met de opvoeding die jij voor ogen had. Want toen er een babydeugniet in je leven kwam, was je er van overtuigd dat hij maar beter zo duidelijk mogelijk moest worden opgevoed. Een dagtaak had je aan de Toffeboef, maar je hebt hem netjes afgeleverd. Hij was al even klaar om je taken over te nemen, maar je wilde zeker weten of hij het aan zou kunnen.

De nacht duurt lang. Af en toe vallen m’n ogen dicht. Opeens schrik ik wakker. Je hoofd nog in m’n hand. Ik hoor je niet meer jammeren…..